Ogrodologia

Zieleń przy ulicach

Drzewa wzdłuż ciągów komunikacyjnych- dlaczego mają trudne warunki do wzrostu i jakich wytycznych  należy przestrzegać przy ich sadzeniu, aby nie stanowiły niebezpieczeństwa. 

Posadzone wzdłuż ulic drzewa mają bardzo trudne warunki do wzrostu. O uciążliwości warunków siedliskowych decydują:

• mała ilość miejsca dla rozwoju korony i korzeni pomiędzy jezdnią a chodnikiem;
• wysoka temperatura i niska wilgotność gleby i powietrza,
• podłoże jest skażone i panuje deficyt składników pokarmowych,
• między korzeniami znajdują się elementy zbrojenia terenu,
• brak powierzchni retencyjnej,
• w powietrzu znajdują się szkodliwe gazy i pyły,
• występuje duże ryzyko uszkodzenia mechanicznego pnia.
• w udeptanej glebie panuje niedosyt wilgotności i tlenu (jego zawartość wynosi około 15%, a spadek do 12% powoduje zamieranie drzew )

W efekcie dochodzi do:

• obniżenia wydajności procesu fotosyntezy
• utrudnienia oddychania
• zaburzenia gospodarki wodnej
• deformacji, więdnięcia, przebarwiania się, zamierania blaszek liściowych

Obecność drzew przydrożnych jest tematem dyskusji, ponieważ według właścicieli firm ubezpieczeniowych, drzewa są potencjalnym sprawcą wypadków.
Analiza sytuacji na drogach w Polsce wykazała, że poza pijanymi i jadącymi z nadmierną prędkością kierowcami, jest wiele innych powodów kolizji i wypadków. To zły stan dróg, pojazdów, oznaczeń rozgraniczenia drogi i pobocza, brawurowa jazda młodocianych kierowców. Sytuacja ta nie ulegnie zmianie, jeśli zostaną wycięte drzewa przyuliczne. W Polsce nie zostały opracowane standardy, które obejmowałyby ochronę i pielęgnację drzew wzdłuż ciągów komunikacyjnych. Skutkiem braku takich norm często jest źle wykonywanie cięcie, czy ogławianie. Korony nie tylko wyglądają nieatrakcyjnie, ale są także mniej wydajne w zacienianiu nawierzchni, tłumieniu hałasu, pochłanianiu zanieczyszczeń powietrza.  
Zieleń nie powinna utrudniać ruchu zarówno pieszym jak kierującym pojazdami. Nie może ograniczać widoczności na drodze, zasłaniać znaków drogowych. Drzewa nie powinny mieć zbyt nisko osadzonych gałęzi, ani nie niszczyć nawierzchni systemem korzeniowym. Prawidłowe zagospodarowanie ciągów jezdnych może zwiększyć bezpieczeństwo np. przez ostrzeganie barwą czy maskowanie elementów rozpraszających uwagę. Szata roślinna może nadawać indywidualny charakter drodze. Urozmaicenie przekroju poprzecznego drogi ma wpływ na funkcjonalność i wartość wizualną ciągów zarówno jezdnych jak pieszych.
 
Przy wyznaczaniu miejsca sadzenia drzewa w zabudowanych ulicach wzdłuż utwardzonych chodników, należy zachować odległość:

• 2m drzew i 0,5m krzewu od drogi jezdnej
• 0,7m drzew i 0,4m krzewu od drogi spacerowej
• 1m podłoża nie pokrytego nawierzchnią, mierząc od pnia.  

Na skrzyżowaniach należy unikać sadzenia drzew i ograniczyć się do stosowania zieleni niskiej. Pozwoli to zachować odpowiednią widoczność tj. 40 - 60m.

Należy liczyć się z krótkim wiekiem, jakiego dożywają rośliny sadzone przy ulicach. Powodem tego są: ograniczona przestrzeń do wzrostu części nadziemnych i podziemnych, duże zanieczyszczenie powietrza przez spaliny samochodowe oraz prace remontowe wykonywane na ulicach i chodnikach. Również obecność w glebie szkodliwych związków chemicznych, negatywnie wpływa na wzrost i rozwój sadzonych roślin. Artykuł 82.2 Ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku, odnosi się do stosowania środków używanych w walce ze śniegiem i gołoledzią. Dokument dopuszcza możliwość preparatów środków chemicznych w taki sposób, aby wywoływały najmniejsze szkody dla roślin. Ustawa jednoznacznie określa jakie mogą być to środki oraz w jakich warunkach ich stosowanie jest dopuszczalne. Należy kierować się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa na drodze, dobrego stanu dróg, ochroną krajobrazu oraz różnorodności biologicznej.

foto w zajawce http://www.pinspire.pl